Στη Νήσο Λήμνο έχουν καταγραφεί μαρτυρίες για την ύπαρξη των Ξωτικών..Θα παραθέσω μία απ'αυτες..Πρόκειται για μια ιστορία - παραμύθι που μου έλεγε η γιαγιά μου στα παιδικά μου χρόνια..
Οι Ξωθιές αποτελούν τις Νεράϊδες του νερού..Βρίσκονταν πάντα κοντά σε λίμνες, ποτάμια, ρυάκια, βρύσες κλπ..Εμφανίζονταν πάντα το βράδυ με τη δύση του Ήλιου..Από διάφορες καταγραφές μαρτυρείται, ότι οι Ξωθιές έβγαιναν και χόρευαν, τραγουδούσαν, έπαιζαν με το νερό..Όταν έβλεπαν κάποιον να περνάει από εκεί, τον τραβούσαν και του ζητούσαν να χορέψει, να τραγουδίσει ή να παίξει μουσική γι'αυτές.. Η συγκεκριμένη μαρτυρία αναφέρεται στις Ξωθιές της Βρύσης..
Σ'ένα, λοιπόν απ' τα χωριά της Λήμνου, τις Σαρδές έχει καταγραφεί μια τέτοια μαρτυρία, όταν η γιαγιά μου ήταν ακόμη παιδί..Στο χωριό υπήρχε δημόσια βρύση όπου οι γυναίκες έπλεναν τα ρούχα τους..Η βρύση - σύμφωνα με τά λεγόμενα της γιαγιάς μου - λεγόταν "βουρνή"..Εκεί πήγε μια κοπέλα του χωριού να πλύνει τα ρούχα της..Την έλεγαν Μπηλιώ..Όταν τελείωσε με το πλύσιμο και είχε ήδη φτάσει στο σπίτι της, συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει το μαντήλι της εκεί..Αποφάσισε να πάει να το πάρει..Άρχισε, λοιπόν να τρέχει γρήγορα προς τη βρύση πριν βραδιάσει..
Όταν έφτασε έκει, είδε πολλές όμορφες , νέες γυναίκες να παίζουν, να χορεύουν και να τραγουδάνε..Κατάλαβε ότι ήταν οι Ξωθιές, που ποτέ δεν είχε δει στη ζωή της..Κρατούσαν το μαντήλι της και χόρευαν..Χωρίς να το καταλάβει την άρπαξαν απ'το χέρι και της είπαν να χορέψει μαζι τους αν ήθελε να παρει το μαντήλι της..Δεν είχε άλλη επιλογή..Φοβήθηκε τόσο πολύ που άρχισε να χορευει κι εκείνη στο ρυθμό τους..
Χόρευε ασταμάτητα, ώσπου άρχισε να κουράζεται..Ξαφνικά ακούγεται το λάλημα ενός πετεινού, σημάδι οτι ξημέρωνε..Ήταν μαύρος, ο πρώτος που ακούγεται πριν το ξημέρωμα..Όμως οι Ξωθιές την πίεσαν να χορέψει περισσότερο και πιο ζωντανά..Πάνω στον έντονο χορό ακούγεται το λάλημα του δεύτερου - πριν το ξημέρωμα- πετεινού..Αυτός ήταν άσπρος..Τότε εκείνες την τραβούσαν για να χορέψει ακόμη πιο γρήγορα..Δεν πατούσαν στη Γη, πετούσαν..Η Μπηλιώ ένιωθε τόσο κουρασμένη που πίστευε ότι θ'άφηνε την τελευταία της πνοή πάνω στο χορό..Για καλή της τύχη ακούστηκε το λάλημα του τρίτου πετεινού, του κόκκινου, που σήμανε το ξημέρωμα..Μαζί με τη λαλιά του κόκκινου πετεινού φάνηκε κι ο Ήλιος στον ορίζοντα..
Οι Ξωθιές μόλις αντίκρυσαν τις πρώτες ηλιαχτίδες να ξεπροβάλουν χάθηκαν μπροστά απ'τα μάτια της Μπηλιώς..Εκείνη έπεσε κάτω στο χώμα, σταματώντας απότομα το χορό..Τότε κατάλαβε πως οι Ξωθιές φεύγουν, χάνονται με την ανατολή του Ήλιου..Έτσι πήρε το μαντήλι της και προχώρησε με μια ανακούφιση για το σπίτι της..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου