ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ ΚΙ Ο ΧΩΡΙΚΟΣ

Στη Λήμνο, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα υπάρχει βαθιά ριζωμένος ο λαογραφικός μύθος του ''Καλικάτζαρου''. Γύρω από το μύθο αυτό υπάρχουν πολλές ιστορίες. Μία απ'αυτές είναι και η ιστορία του χωρικού από το χωριό Ατσική, ο οποίος είχε μια σύντομη επαφή με τους Καλικάτζαρους. Ο άνθρωπος αυτός  γυρνούσε συνεχώς στα χωράφια και στους αγρούς, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι του νησιού πριν από την εποχή του ηλεκτρικού ρεύματος. Είχαν για ρολόι τον ήλιο, τ'αστέρια και το φεγγάρι.  Καθώς γυρνούσε έξω στα χωράφια μάζευε ξύλα και τα έκανε δεμάτια* για να τα πουλήσει. Αφού είχε μαζέψει αρκετά και αφού είχε βραδιάσει,ξεκίνησε το δρόμο της επιστροφής. Τα δεμάτια τα είχε δέσει στο γαϊδουράκι του και πήρε το μονοπάτι για το σπίτι. Στο δρόμο που πήγαινε άκουσε περίεργα γέλια. Ξαφνικά είδε κάτι μικρά ανθρωπάκια να χοροπηδάνε και να ενοχλούν το γαϊδουράκι με διάφορα τεχνάσματα. Του τραβούσαν τ'αυτιά και την ουρά. Πανικόβλητος ο χωρικός ανέβηκε πάνω στο γαϊδουράκι και χώθηκε ανάμεσα στα δεμάτια με τα ξύλα για να γλυτώσει το πείραγμα που θα του έκαναν οι Καλικάτζαροι. Αφού βαρέθηκαν να ενοχλούν το ζωντανό έψαξαν για τον χωρικό. Ήθελαν να τον ταλαιπωρήσουν με οποιονδήποτε τρόπο, αφού αυτή ήταν η φύση τους. Γι'αυτό ήταν φτιαγμένοι, για σκανταλιές και πειράγματα.

 Κοιτούσαν ολόγυρά τους, πουθενά ο χωρικός. Άφαντος. Άρχισαν ν'αναρωτιούνται και να λένε ''δεματ αποδω, δεμάτ αποκεί, ο παρλαχτής που είναι''; Έτσι συνέχισαν τις σκανταλιές στο άμοιρο γαϊδουράκι, μέχρι που έφτασαν στο χωριό. Ο χωρικός ηταν ακόμη κρυμμένος στα δεμάτια. Μόλις έφτασαν έξω από το σπίτι του, φωνάζει τη γυναίκα του με δυνατή φωνή και της λέει,"Γυναίκα βγάλε το λυχναρ έξω''. Όταν άκουσε τη φωνή του αντρός της εκείνη έβγαλε γρήγορα το αναμένο λυχνάρι έξω από το σπίτι. Οι Καλικάτζαροι, που γελούσαν και πείραζαν ασταμάτητα το γαϊδουράκι, μόλις είδαν το λυχνάρι μα τη φωτιά, εξαφανίστηκαν. Χάθηκαν από το πρόσωπο του χωρικού και τη γυναίκας του. Έτσι ο χωρικός κατέβηκε από το γαϊδουράκι και μπήκε στο σπίτι του κλειδώνοντας καλά την πόρτα. Έτσι συνέχισαν τη ζωή τους με ηρεμία. Όσο για τα πειράγματα των Καλικάτζαρων, ο χωρικός τα διηγήθηκε στους συγχωριανούς του με περισσή πειθώ!